Voor de waterpoloheren van de Reest was er alles aan gelegen om de grote nederlaag van vorige week tegen Heerenveen weg te spoelen. In bad Hesselingen kwam Proteus uit Twello op bezoek. De meppelers hadden de nodige tactische voorbereidingen getroffen om Proteus te bespelen. Dit bleek ook de grootste tegenstander, zo was de Reest in de eerste twee perioden meer met de tegenstander bezig dan het eigen spel. Dit resulteerde na twee periode in een 1-4 en 2-6 tussenstand. In het tweede bedrijf rechten de meppelers de rug maar de spurt kwam te laat en zo stonden de meppelers weer met lege handen en werd er met 8-10 verloren.
In voorgaande edities waren beide ploegen aan elkaar gewaagd alleen werd de Reest toen
op slimheid en effectiviteit geklopt. De Reest wist dat de midvoor van Proteus veruit de meest scorende speler was en dat hier goed opgelet moest worden. In de eerste twee periode waren de meppelers volledig het spoor bijster. Er werd te veel druk op de eigen ploeg gelegd om te willen winnen en presteren. Zo lukte er in aanvallend opzicht nauwelijks iets en liet de Reest zich in de verdediging de kaas van het brood eten door de aanvallers van Twello. Zo de keek de Reest in de eerste periode tegen een achterstand aan van respectievelijk van liefst 1-4. Alleen Jeroen Flederus liet voor de Reest het enige wapenfeit noteren.
In de tweede periode waren er niet of nauwelijks veranderende spelsituaties te constateren. Proteus speelde onbevangen maar doch gedecideerd. De bal werd via een vast spelpatroon gespeeld en de bezoekers waren nauwelijks op een foutje te betrappen. De Reest probeerde wel maar het was te geforceerd. Aanvallend was er te weinig beweging en werd er teveel gehoopt op een actie van de midvoor die vaak juist werd afgefloten op een aanvallend. Richard Kamphuis schoot een manmeer knap in de linkerhoek binnen maar Proteus controleerde de rest van de periode en liep uit naar 2-6.
In de rust naar de derde periode hamerde coach Keijzer op meer discipline. Strakkere pressing en in de aanval meer vechten voor de bal. Dergelijke acties werden bij Proteus beloond dus moest dit voor de Reest ook lukken. Even leek de peptalk van Keijzer effect te hebben want de Reest opende de score. Arjan Broekman ronde een manmeer af en het verschil was met 3-6 teruggebracht tot drie. Maar bij de Reest ontbrak het aan kracht en geloof of beter gezegd het vermogen om het waterpolospelletje zo simpel mogelijk te spelen. De meppelers bedachten allerlei creatieve oplossingen die veel te moeilijk uitvoerbaar zijn. Dat de ploeg kansen kreeg voldoende kansen. Maar het maken van doelpunten is toch een tweede. Als wel vaker dit seizoen lukte het de Reest niet eens om een dubbele manmeersituatie om te zetten in een score. Proteus leunde als het ware achterover en bracht met de midvoor voldoende gevaar. Zo bleef Proteus ook in deze periode aan de positieve kant van de score en was het verschil met 5-9 aanzienlijk.
Normaliter is het met nog een periode te spelen en een achterstand van vier doelpunten een gelopen koers in de derde klasse bond. Echter, de Reest gooide alle chroom en spelsystemen van zich af. Het enige devies wat de ploeg nog restte was inzet en vechtlust. Het bracht de Reest een heel eind. Met een juweel van een inleiding van Eelco Bakker, die de bal van en achter de twee meter prachtig in de lange hoek krulde, wat het aanvalsoffensief ingezet. Daarna vocht de Reest door, wat het blijkbaar eerder had moeten doen. Arie Broekman nam de ploeg op sleeptouw en met twee uitstekende doelpunten bracht de twee meter lange meppeler de Reest volledig terug tot 8-9 met nog anderhalve minuut te spelen. Drie doelpunten op rij was helaas het maximale wat de meppelers konden leveren. Proteus gooide de wedstrijd met 8-10 definitief op slot en wederom had de Reest het nakijken.
Na afloop verkeerde de Reest duidelijk in een mineur. Bijna een kopie van de thuiswedstrijd vorig jaar zipte aanvoerder Eelco Bakker. Met een rustperiode van twee weken weet coach Keijzer wat hem te doen staat. “ Kwaliteit zit er wel in de ploeg maar het komt er nu niet uit. Het wordt tijd dat we onbevangen en met plezier gaan poloën. We leggen onszelf teveel druk op om te presteren en via allerlei tactische en technische systemen in te spelen op de tegenstander”.
