Afgelopen vrijdag hing er een bijzonder affiche in bad Hesselingen voor de waterpolo wedstrijden. Op het programma stond de wedstrijd tussen de eerste selectie en de reserves die beiden in dezelfde bondsklasse uitkomen. De eerste selectie van coach Erik Nonhebel bezette op voorhand de koppositie daar waar de reserves vechten voor lijfsbehoud. Op papier een gemakkelijke wedstrijd. Maar in de sport zijn bijzondere wetten van kracht. Eén daarvan leert dat een wedstrijd tegen een clubgenoot nog wel eens voor een verrassing kan zorgen of dat een laaggeklasseerde ploeg van de koploper wint is ook geen onbekend gegeven..In het begin leek er van een verrassing geen sprake. De Reest 1 toonde zich heer en meester en stond na de 1e periode op 5-0 en halverwege de wedstrijd op een 8-1 comfortabele voorsprong. Hierna wisselden beide ploegen van tactiek hetgeen voor de reserves van de Reest gunstig uitpakte. Met de nodige wilskracht en ervaring bracht de Reest 2 de stand na de derde periode terug tot 9-4. De mannen van coach Erik Nonhebel lieten zich niet van de wijs brengen en stelden in de laatste periode orde op zaken en zette uiteindelijk een 11-4 overwinning op het scorebord.
Dat de onderlinge strijd tussen de waterpoloselecties van de Reest een beladen duel is, was op voorhand wel duidelijk. De Reest 1 kan zich in de strijd om het kampioenschap geen enkel puntverlies permitteren. Voor de Reest 2 geldt dat ieder punt weer een stap dichterbij lijfsbehoud is. Mooi gegeven is ook dat het huidige 2e bestaat uit spelers die jarenlang het gezicht waren van de hoofdmacht van de Reest. Tegenwoordig hebben die spelers plaats gemaakt voor de jonge talenten van coach Erik Nonhebel. Kortom genoeg ingrediënten voor een spannende en bovenal attractieve pot waterpolo.
In tegenstelling tot een week geleden trok de Reest 1 in de eerste periode vol van leer. Door in verdedigend opzicht een strakke pressing neer te leggen werd de Reest 2 gedwongen met een hoge balcirculatie te spelen. Hetgeen hierdoor ontstaat, is dat de ervaren midvoors van de Reest 2 geen tijd krijgen zich goed te nestelen op de middenvoorpositie. Verdedigers Anne Rogier Leutscher en William Bijker functioneerden in deze momenten dan ook prima en deden een aantal belangrijke intercepties. In aanvallend opzicht stelde de Reest 1 zich als taak om veel te bewegen. Hierdoor krijgt de Reest 2 nauwelijks kans om hun fysieke spel te spelen. Via een aantal fraaie contra-aanvallen stond de Reest 1 binnen enkele minuten op een comfortabele voorsprong. Een eerste contra leverde een strafworp op die werd verzilverd door Roelof Driesen. Hierna was het Martijn Meijer die tot twee keer toe oog in oog met keeper Gerrit Dikkers zijn palmeras als topscoorder uitbreidde. De Reest 2 probeerde in deze fase wel iets te forceren maar kreeg van de Reest 1 geen enkele centimeter de ruimte. Daarentegen wist de lijstaanvoerder zelf nog wel twee keer het net te vinden. Jeroen Flederus had het geluk aan zijn zijde toen een gekeerde bal voor hem terecht kwam waardoor hij vrij eenvoudig de 4-0 kon noteren. Tegen het einde van de eerste periode kreeg Eelco Bakker, in de slotseconden van de aanvalstijd, alle ruimte om aan te leggen. Vanaf een meter of acht zette hij keeper Gerrit Dikkers op het verkeerde been waarna hij met een beken boogbal de 5-0 scoorde.
De belangrijkste taak voor de Reest 1 in de tweede periode was om het goede spel door te zetten. Zo geschiedde het en leek het alsof de tweede periode een kopie zou worden van de eerste. De Reest 1 scoorde drie keer op rij en stond op een alleszeggende 8-0 voorsprong. Het was eerst Roelof Driesen die een goed georganiseerde aanval fraai afrondde met een bekeken boogbal. Martijn Meijer tekende voor de 7-0 waarna Roelof Driesen na een solo over het hele veld zijn kunststukje nog een extra glans wist te geven met een fraaie stootbal. Na dit wapenfeit werd het spelbeeld van de Reest 1 aanzienlijk minder. Hoewel ze tegen een ruimte achterstand aankeken bleef de Reest 2 doorvechten. Onder leiding van ervaren rot Bas Sorgdrager poetsten de reserves de hatelijke nul van het scorebord. Sorgdrager zette in een onderling duel Martijn van der Leest te kijk door deze handig weg te zetten en fraai te scoren met een backhand. Hierdoor eindigde de tweede periode op 8-1.
Vanwege de ruime voorsprong zag coach Erik Nonhebel de kans om in de derde periode over te schakelen naar en zone-verdediging. In sommige wedstrijden kan een andere tactiek van belang zijn om het verschil te maken. In dit moment van de wedstrijd lag er ruimte om hier mee te experimenteren. Al snel bleek dat de heren van de Reest 1 niet meer wisten wat te doen bij een zone. De ervaren mannen van de Reest 2 wisten dat wel. De Reest 1 maakte twee belangrijke fouten. Er werd te passief verdedigd op de man met de bal waardoor met name aanvallers op de kop alle ruimte kregen voor een schot of het geven van een eindpass. Deze eindpasses kwamen meerdere malen goed aan op de midvoor die wegtrok naar de tweede paal. De fout die hierbij werd gemaakt is dat de midvoor van de Reest 2 niet werd uitgedekt. Hierdoor wist eerst Fabian Compagner fraai te scoren vanaf deze positie. De Reest 1 kon in dit moment van de wedstrijd weinig inbrengen tegen het overwicht van de Reest 2. Het voordeel van de Reest 1 is dat het in zulke momenten een speler als Eelco Bakker binnen de gelederen heeft. Met wederom een bekeken boogbal van afstand liet hij de 9-2 noteren. Hierna was het de Reest 2 wat toch weer initiatief wist te nemen. In de verdediging van de Reest 2, die toen de zaak goed op orde had, was daar zelfs een hoofdrol voor Paul Steur die tot tweemaal tot tweemaal toe vakkundig de bal opeiste. In een daaropvolgende tegenval was het Robert de Vries die vanaf de rechterflank vrij door kon komen en zich wel raad wist met dit buitenkansje. Enig minpuntje op het spel van de Reest 2 in dit moment van de wedstrijd was de reactie op een dwaling van de jurytafel en de scheidsrechters die daar niet op anticipeerden. Met name bij doelman Gerrit Dikkers kwam het stoom letterlijk uit de oren. Hetgeen tot gevolg had dat de Meppeler doelman van het tweede zichzelf meer uit de wedstrijd haalde. Toch hielden een aantal spelers van de Reest 2 het hoofd koel en werd er zelfs nog een tegendoelpunt geforceerd. Weer functioneerde de zone bij de Reest 1 niet en Marnix Barelds herhaalde het kunststukje van Fabian Compagner op de midvoor bracht zodoende de 9-4 op het scorebord. Het dak ging er bijna letterlijk af in het kamp van de reserves die daarmee ook nog eens het thuispubliek op haar hand kreeg.
In de laatste periode stelde de Reest 1 orde op zaken. De zone verdediging werd gelaten voor wat het was en er werd weer een versnelling hoger geschakeld. Door ook weer over te schakelen naar een volledige pressing werden er nog weinig kansen weggeven. Door twee individuele acties van achtereenvolgens Martijn Meijer en Arjan Broekman wist de Reest 1 nog twee keer te scoren. Hiermee werd de eindstand bepaald op een 11-4 overwinning voor de Meppeler hoofdmacht.
Na afloop keken beide kampen tevreden terug op de wedstrijd. Heren 2 kon, zeker met het oog op de eerste periode, met opgeheven hoofd het bad verlaten. Voor Heren 1 betekende het weer twee belangrijke punten in de race om het kampioenschap. Daarbij hebben de mannen van coach Nonhebel weer genoeg informatie vergaard om hun spel op te verbeteren.
