Met veel gejuich werden de scheidsrechters ontvangen in het besneeuwde Ljouwert. Je weet maar nooit de laatste tijd. Met het minst geringste buitje blijft iedereen thuis en dan sta je daar. De oude mannen waren dus present en hadden plezier. De amusementswaarde is ook top:
Kijk maar eens naar Afhaalgerrit. Als het spannend is tikt-ie de moeilijkste ballen uit het doel. Afstandschoten houdt hij niet van. Die laat hij door. Zoals uw reporter vorige week al schreef houdt Afhaalgerrit er ook niet van als spelers dicht bij hem koemn. Het klein mannetje waagde het in zijn buurt te komen om een bal af te pakken. Hij heeft vakkundig onder water gemoffeld en Afhaalgerrit likte zijn snorharen af.
Wie we niet hebben gezien was onze Joost. Hij lag op zijn rug in Winterberg. Maar wie weet is hij er volgende week weer bij, of niet? Wie ook niet echt in beeld was: de kersverse vader Fabian. Met pleister op de schouder. Ik begrijp nooit zo goed wat dat betekent. Au? Te veel luiers bij nacht en ontij? Fabian had gelukkig de systemen in zijn hoofd en zag dat die goed werden uitgevoerd. Kon zijn schouder dus rust geven. Wie bezorgd is of de systemen wel goed worden uitgevoerd is Mulder. Komt nog wel eens met wat andere systeemvoorstellen. Pas op Mulder, het verwerkingsvermogen van veel van die mannen kan dat niet aan! Schiet maar gewoon, dan gaan ze er toch ook in? Fred is ook zo van de systemen. Is ook trots als hij ze netjes uitvoert. Eigenlijk wel heel braaf. Meer van die mannen zou ik zeggen. Hoewel, voor de vrolijke scheidsrechters is één Fred wel genoeg. Fred braaf met zijn systeem voelt, bij elk snerpend fluitsignaal onrecht, snijdend in zijn ziel. Voor de leidsmannen en vrouwen wel prettig dat Fred in het water ligt, minder dreigend. Nokia had geen drie p’s deze wedstrijd. Tevreden man die Nokia, kon zo veel calorieën verbruiken. Tot aan het eind van de wedstrijd actief puffend en stomend. Grote vriend van Nokia is Hans Kollen, de visboer uit Staphorst. Ook weer foutloos spelend, hoewel, ik heb hem betrapt op een fout geplaatste bal! En, op het cruciale moment niet op de plek waar hij wezen moest! Wat was het geval. Spitsspeler Marnix Barelds had de bal veroverd van speler en doelman van Orca en kon de bal zomaar in het doel gooien. De bal bleef op de doellijn dobberen. Marnix spartelde wat met water, maar dat schoot niet op, die bal bleef liggen. Was die Kollen maar gaan zwemmen. De boeggolf die daarbij ogenblikkelijk ontstaat, ook wel vergeleken met een tsunami, floept die bal dan zo het doel in. Hans zat echter op de kant. Wie doorgaans ook foutloos speelt is Robert de Vries. De man die links kijkt en rechts schiet raakte deze wedstrijd twee keer een man aan. Dat mag niet meer, en tweemaal 20 seconden op de kant. Ja mensen, het is wennen. Je mag steeds minder. Tenslotte heb je nog Owen Bohemen. Je kunt er op wachten. Altijd weer een prutsgoal. Die verdedigers van Owen weten niet meer waar ze het zoeken moeten. Dan weer voor, achter, onder, boven, links of rechts; balletje hoog en hoppa!
Uw reporter, en libero Bas Sorgdrager.
Overigens: de uitslag was 6-18
