De waterpoloheren van de Reest traden afgelopen zaterdag aan tegen subtopper EZC uit Enschede. Voor de Reest betekende dit het laatste thuisduel in het seizoen ’16-’17. Hoewel er voor beide ploegen niets meer op het spel stond was het de Reest er alles aangelegen om het thuispubliek een goede wedstrijd voor te schotelen. De Reest moest het daarbij nog stellen zonder de geblesseerde Talsma. Hierdoor maakte Stefan Goedknegt zijn officiële debuut bij de Reest. Met Goedknegt heeft de Reest een belangrijke aanwinst binnengehaald omdat hij nagenoeg op alle posities uit de voeten kan en fysiek sterk is in duels.
Vooraf was het bekend bij de Reest dat EZC de beschikking heeft over een aantal fysiek zeer sterke spelers. Een belangrijk aandachtspunt was dus om in de onderlinge duels niet verrast te worden. Coach van den Hoofakker had vooraf ook in zijn spoorboekje gekeken naar de karakteristieken van beide scheidsrechters. Dat leerde hem dat het arbitrale duo alleen maar zou fluiten voor een vrije bal wanneer er hard gewerkt werd, van cadeautjes zou geen sprake zijn.
EZC startte de wedstrijd met een felle pressing waardoor de Reest direct onder druk kwam te staan. De bezoekers begonnen duidelijk gretiger en scherper aan het duel. De Reest was daarentegen totaal niet bij de les. Met name op de vleugels werd er te weinig actie ondernomen om een goede aanval op te bouwen waardoor de Reest niet onder de druk van EZC vandaan kwam. EZC veroverde hierdoor meerdere malen de bal en counterde naar een 0-2 voorsprong. Even leek het erop dat de Reest lijdzaam aan het overwicht van EZC ten onder zou gaan. Maar sinds de 2e seizoenshelft heeft de ploeg laten zien over een goede dosis veerkracht en polokwaliteiten te beschikken. Er werd een versnelling hoger geschakeld om onder de druk van EZC vandaan te komen en prompt kwam de Reest wel aan fatsoenlijke aanvallen toe. Met meteen resultaat. Martijn Meijer scoorde de aansluitingstreffer en door een goede actie van Job Voogt kon Roelof Driesen een strafworp verzilveren. EZC scoorde weliswaar de 2-3 maar met sterke aanvallen werden Kamphuis en Goedknengt in stelling gebracht en stond de Reest op een 4-3 voorsprong.
In de tweede periode waren beide ploeg in evenwicht. Beide ploegen namelijk duidelijk gas terug om behoedzaam te zijn voor de tegenaanval. Wanneer een van de ploegen namelijk risico nam in de aanval dan lag daar de tegenaanval van de tegenpartij op de loer. Hoewel de Reest prima in de wedstrijd zat ontbrak het aan de laatste schakel om tot scoren te komen. EZC toonde zich in de periode effectiever en bovenal slimmer. De bezoekers bogen de achterstand dan ook om naar een 4-5 voorsprong aan het einde van de tweede periode. De lijn werd doorgezet en begin derde periode werd het 4-6. Maar de Reest was niet van plan zich zomaar gewonnen te geven. Er was voldoende ruimte om midvoor Kamphuis te bereiken maar de Reest maakte hier ook deze wedstrijd te weinig gebruik van. Wanneer Kamphuis wel werd bereikt resulteerde dit vaak in een manmeer of een doelpunt, en zo ontstond ook de 5-6. Het aanwezige publiek ging er eens goed voor zitten want de fase leek aan te breken dat de Reest de wedstrijd ging kantelen. Echter, de Reest dacht blijkbaar dat dit vanzelf tot stand zou komen. Waar de ploeg door had moeten drukken of zelfs nog een tandje had moeten bijschakelen, zakte het spel drastisch in. EZC nam een tactische time-out en koos ervoor om de fysiek sterke spelers in de punt van de aanval te leggen. In een handomdraai liep EZC uit naar 5-8.
In de laatste fase was het alles of niets voor de Reest. Een bizar scoreverloop en spelbeeld was het resultaat. Tot tweemaal toe leek het erop dat de Reest weer kon gaan aansluiten. Eerste scoorde de Reest vanuit een manmeer die door Bisschop prima werd binnengeschoten. Vervolgens scoorde EZC weer tweemaal door uiterst zwak spel van de Reest op de flanken. Maar vervolgens scoorde de Reest weer tweemaal en leek de derde periode te eindigen op 8-10, maar in de slotseconden scoorde EZC nog de 8-11.
De laatste periode was nog louter voor de statistieken. De Reest geloofde er niet meer in. EZC speelde het duel beheerst uit en wist op de juiste momenten wel een goede actie te maken. Uiteindelijke eindige het duel op 9-13.
Deze wedstrijd was misschien wel een goede illustratie voor het seizoen van de Reest. Op sommige momenten wordt er sterk gespeeld en is de ploeg in staat gelijkwaardig of zelfs beter te spelen dan menig tegenstander. Ook deze wedstrijd hebben de Meppelers prima waterpolo laten zien. Maar de momenten worden te vaak afgewisseld met zeer zwakke momenten. Cruciaal hierbij is of de ploeg in staat is als team te spelen, voor elkaar wil werken en mentaal de knop kan omzetten.
Volgende week speelt de Reest de laatste wedstrijd van het seizoen uit in Stiens tegen het reeds gedegradeerde Middelsé. Wanneer de negatieve ingrediënten thuis worden gelaten dan moet deze laatste wedstrijd winnend worden afgesloten.
