Door : supporter Heren 1/2
Echte meppelers onder ons weten ongetwijfeld waar Reestoord voor staat. Het bejaardencentrum wat naast het rustige riviertje gelegen is en waar onze oude van dagen rustig aan hun levensfase zijn begonnen. De één met een rolator, de ander met een wandelstok en de derde met een gehoorapparaat. Met weemoed wordt teruggedacht aan de hoogtepunten, de tijden dat men nog fit van lijf en leden was maar een ding is zeker, men geniet en probeert er nog wat van te maken.
Bovenstaande is erg van toepassing voor H1 en H2 dit seizoen, enkele hoogte- maar voornamelijk dieptepunten. Gezien de ploegensamenstelling van Heren 1 en Heren 2 mocht veronderstelt worden dat beide ploegen zich als volwaardig middenmoter zouden presenteren. Heren 1 zou gaan oogsten van de opgedane ervaringen in de derde klasse Bond. Heren 2 zou, n.a.v. de goede resultaten afgelopen seizoen zich zeker moeten nestelen in de subtop van de vierde klasse. Begin februari staan de zaken er ietsje anders voor; Heren 1 staat op de tiende positie, Heren 2 doet het ietsje beter 9e. Het degradatiespook waart rond in Meppel, de achterstand met de laatste posities zijn op dit moment (te) klein.
Een kort overzicht van het seizoen. Heren 1 in Rheden aan de seizoensvoorbereiding, met wisselende resultaten. De competitiestart was aardig, met drie punten uit 3 duels. Daarna begon de pech en achtervolgd de ploeg tot op de dag van vandaag. Beurtelings raakten spelers geblesseerd met chronische danwel kleine ongemakken. Achtereenvolgens waren het spelers met rug-, arm- ,slijmbeurs- , nek- , voorhoofdsholte, -luchtwegen die wegvielen en daarmee de basis van Heren 1 wel erg deed versmallen. Dit was terug te zien in de resultaten. Indien allemaal fit, dan werd er nog aardig gespeeld (Orca werd nog aan de zegekar gebonden). Zoniet, dan speelde de ploeg van Jan Keijzer zonder geloof. In januari werd afgetrapt met een klinkende zege op de nummer laatst. Daarna volgden nederlagen tegen subtoppers (geen schande overigens) wat direct te merken was aan de trainingopkomst. Dit is een gemiste kans want juist nu is het moment om de schouders eronder te zetten en in laatste fase van de competitie te vechten voor die plek in de 3e klasse. Nummer 1-na- laatst heeft afgelopen weekend weer puntjes gesprokkeld waardoor de situatie uiterst penibel aan het worden is. Uiteraard is het vervelend dat er regelmatig spelers uitvallen met blessures, al is dit echter niet een geldend excuus voor de tegenvallende resultaten. De opofferingsgezindheid lijkt te ontbreken dit jaar. Werken voor de ploeg, focussen op eigen kwaliteiten etc.
De problemen van Heren 1 vloeien voort bij Heren 2. Omdat het eerste team zoveel gebruik maakt van Heren 2 spelers zijn ook hier de resultaten niet om over naar huis te schrijven. Ook bij het tweede is er een continue stroom aan blessures. Voeten, duimen, neuzen, billen. Alles is intussen wel eens geblesseerd geweest waardoor ook Erik Nonhebel slechts zelden over een complete selectie kan beschikken. Ook hier is voorsprong op de nummer 1-na laatst (te) klein.
Het lijkt een mentale kwestie aan het worden, maar hoe dit te keren? Laten beide ploegen het over aan de hogere machten of gaat er de komende periode nog harder gewerkt worden en kan de negatieve energie omgezet naar positieve? Voor de spindoctoren een mooie casus. Voor de trainers Jan en Erik een moeilijke, maar geen onmogelijke uitdaging. Ongetwijfeld zal met hun ervaring en wijsheid beide ploegen getraind en gecoacht worden tot het bittere eind. Hoe? Genieten bij elke wedstrijd of juist elke wedstrijd een beproeving zien. Bij de laatste optie is het einde oefening. Bij de eerste oefening, juist, handhaving. Geniet en maak er wat van heren, het seizoen is nog lang niet verloren!
