De ludieke opwarming met muts en sjaal voorafgaande aan de wedstrijd leverde bij de scheidsrechters het idee op om de frustratietolerantie bij de Reest op de proef te stellen. De wedstrijd ging natuurlijk nergens meer om. Tegenstander de Walvisch staat puntloos stijf onderaan en de Reest staat zonder puntverlies strak bovenaan en is al weken kampioen.
De scheidsrechters hadden met hun handelswijze een grote invloed op het spelverloop. Alles van de Reest werd tegen gefloten en een boos gezicht betekende onherroepelijk een uitsluiting voor 20 seconden. Ondanks gemopper hield speler/coach Hans Kollen het aardig onder controle. De doelpuntenproductie was dan ook zeer beperkt in het begin. In de eerste periode was een fraaie intikbal van Dick Bakker het enige wapenfeit.
Invaller doelman Alfred Mulder kreeg weinig te doen, maar moest één keer vissen na een fraaie boogbal. In de laatste twee perioden keepte Fred Zeegers die ook eenmaal de bal uit het doel moest halen.
De 13-2 eindstand kwam regelmatig tot stand. De moeizame start werd gevolgd door periodes waarin er toch mooie aanvalspatronen werden neergezet. De doelpunten werden eerlijk verdeeld tussen de aanvallers, maar ook het doelpunt van verdediger Nico Zeegers is vermeldenswaard. De betrouwbare geldkistbewaarder is niet de snelste van het team, maar wist wel op snelheid een fraai doelpunt te maken. Vanuit eigen verdedigen opzwemmen met de bal voor de neus. Niemand die hem aanviel, dus blijft er weinig over om de bal in het net te knallen.
