Bron: Meppeler Courant, woensdag 13 april 2011
De waterpoloërs van MZ&PC De Reest uit Meppel beleven niet hun beste seizoen. Toch is voor de mannen van het eerste team handhaving in de derde klasse inmiddels een feit. Hoewel Gerrit Dikkers bescheiden is over zijn aandeel, is er in de slotfase van de competitie toch een opmerkelijke rol weggelegd voor deze 48-jarige keeper.
Al het gehele seizoen wordt het team van De Reest geplaagd door blessures. Een van de geblesseerden is de eerste keeper Martijn Schuring (onder meer met een gebroken oogkas). Sinds Schuring voorlopig is weggevallen, neemt Dikkers de honneurs waar in het doel. Mede dankzij het goede spel van Dikkers heeft De Reest 1 zich veilig gespeeld. Maar zelf is hij daar vooral bescheiden over: ‘Publiciteit hoeft voor mij niet zo. Ik kan niet zeggen dat het aan mij ligt dat we degradatie ontlopen.’
Veteranenteam
Dikkers, in het dagelijks leven werkzaam als productiemedewerker bij verffabrikant Wijzonol in Zwolle, speelt normaal gezien zijn wedstrijden in het team Heren 3. ‘Het veteranenteam noemen wij dat. Sinds een jaar of zeven speel ik weer waterpolo. Inmiddels woon ik ongeveer twintig jaar in Meppel. Voorheen woonde ik in Nijverdal en speelde ik waterpolo bij Het Ravijn.’ En dat gebeurde zeker niet onverdienstelijk. Hij werd als lid van het aspirantenteam onder 16 jaar zelfs Nederlands kampioen. Toch duurde het een aantal jaren voordat Gerrit Dikkers zich in Meppel aansloot bij MZ&PC De Reest. ‘Eerst kom je in Meppel en moet je ook je weg vinden. Het gezin had voorrang en daarnaast mocht ik in die tijd ook wel graag hardlopen en fietsen.’ Eenmaal terug in het zwembad kwam hij op een gegeven moment ‘op de goal’ te liggen. ‘Dat beviel de jongens en mij ook wel.’
Dat hij nog eens zijn opwachting zou maken in het eerste team had ook Dikkers niet verwacht. ‘Ze hebben me netjes gevraagd en ik heb gezegd dat ik zou kijken wat ik kon doen. Ook thuis heb ik het overlegd, want je bent wel het gehele weekend weg. Want ook de wedstrijden met Heren 3 gaan gewoon door.’
Nuchter blijven
Tijdens de laatste wedstrijden zat ook de geblesseerde Schuring aan de kant. Dikkers: ‘Ik ben een wat ander type keeper. Speel wat meer van de goal af. Maar het is wel leuk dat ik na de wedstrijd een complimentje kreeg van Martijn Schuring. Toch moet en zal ik gewoon nuchter blijven. Ik ben een man van 48. Er kan ook een keer wat verkeerd gaan. Het is jammer dat het dan negen van de tien keer ook meteen een goal is. Maar daar moet je mee leven.’
Door alle blessuregevallen zit er bij De Reest dit seizoen niet meer in dan vechten tegen degradatie. ‘Compleet en fit zou dit team een goede middenmoter zijn.
Maar ja, je moet roeien met de riemen die je hebt. We kunnen er trots op zijn dat we een team zijn. En in dat team ben ik niet de grote man. Dat wil ik ook niet zijn. Ik houd een bal tegen, maar een ander maakt een goal. Het is een teamsport, we doen het samen. Tuurlijk heeft een team weleens een uitblinker, maar dat ben ik niet’, geeft een bescheiden Gerrit Dikkers nadrukkelijk aan.
