De waterpoloërs van De Reest zijn er afgelopen weekend niet in geslaagd tegenstander DraGor uit Drachten te verslaan. Na een wervelende start verzandde de thuisploeg in miscommunicatie, was er onvoldoende inspiratie en ontbrak het geloof in de goede afloop. DraGor ontpopt zich daarentegen als een echte angstgegener voor De Reest. De laatste overwinning dateert alweer van voor de milleniumwisseling. De jaren er op zijn de wedstrijden tussen beide ploegen interessant maar is het DraGor wat altijd aan het langste eind trekt.
De eerste twee minuten van de wedstrijd startte de thuisploeg furieus. Met de ene na de andere aanvalsgolf legde het de bezoekers haar wil op. Tweemaal Eelco Bakker en een keer Martijn Meijer zorgde voor de 3-0 voorsprong. Daarna na de ploeg wat gas terug om even op adem te komen. Het zorgde voor meer evenwicht in de wedstrijd en was het DraGor wat het eerste doelpunt kon maken.
In de tweede periode was de ploeg van John de Rapper ‘het’ volledig kwijt. Inspiratieloos speelde de ploeg haar aanvallen en daarnaast werd er weer veel balverlies geleden op de belangrijke momenten in de aanval. DraGor kon daardoor haar befaamde contra spel spelen en draaide de wedstrijd volledig in aan haar voordeel. De stand was halverwege 3-4 in het voordeel van de bezoekers.
De derde periode probeerde de Reest weer aan te haken. Na een geweldige actie van Martijn Meijer werd de stand weer gelijk getrokken maar met name in verdedigend opzicht lieten de meppelers zich het kaas van het brood eten. In een aantal ondertalsituaties kon DraGor de voorsprong verder uitbreiden tot een 4-7 tussenstand aan het einde van de periode.
De laatste periode zou uitkomst gaan bieden. Het was uitblinker Arnold Venekamp welke met een strafworp de tussenstand verkleinde. Echter het geloof was te diep weggezakt om een slotoffensief er uit te persen. DraGor kon vervolgens nog 2 maal doeltreffend scoren. Het was doelman Schuring welke zijn ploeg behoedde voor een veel grotere eindstand. Eelco Bakker kon tussendoor nog een doelpuntje mee pikken. Eindstand 6-9.
En weer stond De Reest met lege handen. Het hele seizoen lijkt de ploeg moeite te hebben met concentratie tijdens een wedstrijd en is de wisselvalligheid de grootste tegenstander. Elke wedstrijd zijn er teveel spelers niet bij de les om als collectief geconcentreerd en doelgericht te blijven. Zaak voor trainer John de Rapper zijn manschappen nog meer te dwingen om kritisch en scherp een wedstrijd te spelen. De ploeg doet in veel fases van wedstrijden niet onder voor haar tegenstanders maar geeft niet thuis als de punten verdeeld worden. Volgende week speelt De Reest de lastige uitwedstrijd tegen hekkensluiter Eemsrobben.
