Afgelopen zaterdag stond de laatste competitiewedstrijd van het kalenderjaar op de planning. In bad Hesselingen namen de waterpoloërs van MZ&PC De Reest het op tegen VKC’03 uit Tubbergen. Eerder dit seizoen troffen de ploegen elkaar al in Tubbergen. Destijds ging er bij De Reest veel fout en werd er dan ook jammerlijk verloren. Na het goede spel van vorige week tegen EZC, keek de thuisploeg met hernieuwd vertrouwen uit naar deze ontmoeting. De ploeg van coach Flederus verscheen compleet ten tonele en was gebrand op eerherstel.
Waar in voorgaande duels De Reest van meet af aan het initiatief pakte, was dat deze wedstrijd niet het geval. VKC schoot uit de startblokken en kwam in mum van tijd twee keer tot scoren. De Reest wist tot dan toe nog niet veel uit te richten en had een uitsluiting aan VKC zijde nodig om zelf tot scoren te komen. Rutger Verhoeff hield het overzicht en maakte de 1-2. In de hierop volgende aanval trok VKC wederom ongeoorloofd aan de handrem, wat ze een uitsluiting opleverde. Ditmaal was het de van een schorsing teruggekeerde Zeegers die de keeper van de bezoekers het nakijken gaf, 2-2. In het tweede deel van de eerste periode nam VKC het initiatief volledig over en wist vrij eenvoudig maar liefst 3 keer op rij te scoren. Gelukkig had Voogt het laatste woord in deze periode en tekende hij aan voor de 3-5, waardoor de schade beperkt bleef.
De thuisploeg besefte zich dat het uit een ander vaatje moest tappen, wilde het 2024 met een goed resultaat afsluiten. Via routinier Kamphuis en topschutter De Vries werden de woorden omgezet in daden, de score was weer in evenwicht gebracht. De Reest bleef zijn aanvallen nu wel goed uitspelen en hield het overzicht in de verdediging, waardoor de score in evenwicht bleef. Crouse en wederom De Vries kwamen tot scoren. Ook VKC wist nog twee keer het doel te vinden.
Met een tussenstand van 7-7 halverwege was er nog alles om voor te spelen, en leek de thuisploeg fysiek en mentaal de overhand te hebben. Het gemopper aan VKC zijde tegen elkaar en het arbitrale duo was duidelijk hoorbaar in bad Hesselingen, wat De Reest een voorsprong zou moeten geven. Niets bleek minder waar. Zoals zo vaak dit seizoen werd er door de Meppelers weer te nonchalant verdedigd en lijkt de ploeg maar geen keuze te maken in de te spelen tactiek. VKC profiteerde van het meppeler geklungel en nam wederom een voorsprong met twee doelpunten. De goed spelende Zeegers wist De Reest nog wel in het spoor van VKC te houden. En ook Kamphuis kwam nogmaals tot scoren na een goede assist van Verhoeff. Toch scoorde VKC ook nog twee maal, waardoor deze derde periode in 9-11 eindigde.
In het laatste part had De Reest opvallend genoeg weer het betere van het spel en kwam langzamerhand dichterbij. Crouse en wederom Zeegers zorgden voor de 10-11 en 11-11. De Reest leek definitief de wedstrijd naar zich toe te trekken toen de ploeg meermaals achter elkaar de kans kreeg om de voorsprong te pakken. Maar dit lukte toch niet. VKC scoorde wel, maar liep niet verder uit. Het was Kamphuis die zijn derde doelpunt van de wedstrijd maakte en de stand op 12-12 hield. Het slot van de wedstrijd was voor VKC, die nog twee keer tot scoren kwam. Met deze voorsprong gooide VKC fysiek alles in de strijd wat het nog had, om de Meppelers maar van scoren af te houden. De leidsmannen moesten daar wederom flink tegen op treden, wat nog de nodige uitsluitingen en een rode kaart voor de coach opleverde. Toch lukte het De Reest niet meer om de stand gelijk te trekken. Met een laatste doelpunt van Verhoeff eindigde de wedstrijd in 13-14.
Met de feestdagen voor de deur komt het moment van bezinning voor de meppelers. De ploeg staat nog weliswaar op de vijfde plek in de competitie, maar het spel is niet constant. Goede wedstrijden, zoals vorige week tegen EZC, worden afgewisseld met onnodige gelijke spelen (er werd al 3 keer gelijk gespeeld) en verloren wedstrijden, zoals afgelopen zaterdag. In 2025 heeft de meppeler equipe dus nog veel te winnen en te verbeteren.
