In aanloop naar de Drentse derby tegen de Kikker uit Emmen waren de waterpoloërs van de Reest na 6 wedstrijden nog altijd puntloos. Deze score doet vermoeden dat de Meppelers tot op heden geen schijn van kans hadden in de bondscompetitie. Niets is minder waar. De meeste wedstrijden gingen verloren door kleine details en een aantal maal lagen de punten voor het oprapen. Een smalle selectie en geen trainer/coach zijn hierin een belangrijke factor. Ook tegen de Kikker bleek de Reest een gelijkwaardige tegenstander. In de altijd vermakelijke derby maakten beide ploegen er een aantrekkelijke pot van en verloor de Reest uiteindelijk op wederom kleine onderdelen en bovenal individuele klasse. Periodestanden 1-2, 2-4, 4-8 en 5-8. Hierbij wordt opgetekend dat het spel van de Reest zeer goed in elkaar stak en vertrouwen geeft voor de rest van de competitie.
In tegenstelling tot de afgelopen wedstrijden speelde de Reest zonder inbreng van talentvolle jeugdspelers. Met 3 wisselspelers moest de ervaren ploeg zelf het strijdtoneel betreden. Vooraf benadrukte aanvoerder Richard Kamphuis dat een volledige teaminzet in zowel verdediging als aanval noodzakelijk is om goed voor de dag te komen tegen de Kikker.
Deze opdracht werd goed opgepakt en de nieuwe aanvalssystemen kamen goed tot hun recht. Dit leidde in de beginfase tot gevaarlijke situaties voor het doel van de Kikker waarbij diverse keren pal en lat in de weg stonden voor succes. Geheel tegen de verhoudingen wist de Kikker op indivuele kwaliteit wel tweemaal te scoren en keek de Reest tegen een 0-2 achterstand aan. Echter, onder leiding van een zeer sterke verdediging met in de hoofdrol William Bijker en keper Martijn Schuring werd de verdere aanvalsdruk van de Kikker tegengehouden. Dit vormde de basis bij de Reest om de aanvallend weer de aansluiting te vinden. Wouter de Vries tekende voor deze aansluiting door in een manmeersituatie onberispelijk een rebound binnen te schieten.
Ook in de tweede periode waren beide ploegen aan elkaar gewaagd. De ploeg die het meest effectief zou omgaan met de kansen zou aan het langste eind trekken. De verdediging van de Reest stond nog steeds als een huis en schimmige een arbitrale misser bracht de Kikker in het zadel naar de 1-3. Een schot van de Kikker werd ruim voor de doellijn geblokkeerd door Martijn Schuring maar deze werd toch als doelpunt genoteerd. De Reest liet het er echter niet bij zitten en onder aanvoering van Richard Kamphuis werd de aansluiting weer gevonden; 2-3. Vervolgens bleef het spel lange tijd op en neer gaan en tilde uiteindelijk de Kikker de stand halverwege naar 2-4.
Normaal gesproken zakt het spel van de Reest in het tweede wedstrijdhelft tot onder het niveau van de eerste speelhelft. In tegenstelling tot voorgaande wedstrijden bleef het spel van de Reest keurig verzorgd. Door de ingestuurde spelsystemen ontstond er ruimte of werden er manmeersituaties of zelfs een strafworp gecreëerd. Arjan Hoeve wierp zich daarbij op als leider in het aanvalssysteem met diverse goede passes of inkomende acties. Door deze nieuwe systemen werd duidelijk zichtbaar dat de Reest wel degelijk in staat is om goed als team te functioneren. Ook jongeling Sem Luten onderscheidde zich met diverse onderscheppingen en nieuwkomer Wim Bisschop vervulde daarbij een belangrijke rol als schakel op het middenveld. De Reest was dan ook prima in staat om de Kikker bij te benen en toonde zich een gelijkwaardig tegenstander. Echter, het verschil werd uiteindelijk in het voordeel beslecht van de Kikker door individuele kwaliteiten in een enkele buitenkansjes waaronder een uitgespeelde contra en midvooractie. Eindstand 5-8. Voor de Reest scoorden Martijn Meijer, Arnold Venekamp en Roelof Driesen. Het doelpunt van Venekamp is daarbij het vermelden meer dan waard. Via een van de nieuwe aanvalssystemen werd de complete verdediging van de Kikker open gespeeld waarbij Venekamp als eindstation voor de afronding zorgde.
Helaas bleef de Reest ook puntloos in de Drentse derby. De ploeg verliet met een goed gevoel het bad want het bleek een minstens zo gelijkwaardig tegenstander als de Kikker. Waarbij de verdediging stond als een huis en het aanvalsspel eindelijk begint te lopen. Alleen het afronden van kansen staat daar nog als aandachtspunt open. Vol vertrouwen gaat het team dan ook,, begin januari in de tweede competitiehelft op zoek naar de eerste punten.
