Trainersduo van den Hoofdakker kondigt afscheid aan
Halverwege de tweede seizoenshelft stond voor de Reest in bad Hesselingen de return tegen ZPC Nunspeet op het programma. Eerder dit seizoen bereikte de Reest in Nunspeet na een serie slechte wedstrijden het dieptepunt toen de Meppelers met 10-5 werden afgedroogd. Voor de Reest betekende het de ommekeer in het seizoen en de start van een sterke periode. Nunspeet daarentegen kwam in een diep dal terecht en is afgezakt tot rode lantaarndrager. Nunspeet kwam dan ook naar Meppel met het doel om drie punten te halen. Met de wetenschap dat Nunspeet naar Meppel kwam om nog kans te maken op lijfsbehoud en dat de ploeg als behendig en fysiek te boek staat stond de Reest een zware opgave te wachten.
De waterpoloheren van de Reest spelen een grillig en moeizaam seizoen. Dat was op voorhand bekend omdat de selectie relatief smal is. Tim Hillen en Roelof Driesen kunnen niet structureel trainen met de Meppeler hoofdmacht door studie en werk in het buitenland. Om over voldoende wisselspelers te beschikken moet assistent coach Rutger van den Hoofdakker met regelmaat bijspringen. Maar de Reest beschikt over een sterke basis met een goede mix van routines en jonge talenten. Daarnaast is de derde bondsklasse dit seizoen ongekend spannend en zijn ploegen zeer aan elkaar gewaagd. De Reest draait tot op heden met acht winstpartijen uit zestien wedstrijden verdienstelijk mee in de middenmoot. Echter, alle hiervoor genoemde ingrediënten maken het ook dat de Reest nog allerminst zeker is van lijfsbehoud. Bij een verlies tegen Nunspeet kunnen er nog gekke dingen gebeuren in de laatste speelrondes.
In de weken in aanloop naar Nunspeet had de Reest een aantal speelweekenden vrij. In combinatie met de nodige rust vijzelde het trainersduo Michel en Rutger van den Hoofdakker het spelsysteem behoorlijk wat op. De laatste drie partijen gingen verloren en de klad zat er behoorlijk in bij zowel de wedstrijden als trainingen. Door diverse accenten in het spel te brengen probeerde het trainersduo de gretigheid en scherpte weer terug in de ploeg te brengen. Bij de start van de wedstrijd tegen Nunspeet leek dit zijn vruchten af te werpen. Walter van Dongen hield goed het overzicht in de zoneverdediging van Nunspeet en schoot zodoende na 28 seconden de 1-0 tegen de touwen. Joshua de Vries en Richard Kamphuis brachten de Reest nog op een 2-1 en 3-2 voorsprong, maar in de eerste periode was duidelijk zichtbaar dat de Reest veels te gehaast speelde. Nunspeet had dit goed door en wachtte telkens op een foutje bij de Reest. Met name in de passing verloor de Reest telkens de bal en schoot Nunspeet weg in de contra waarbij de Reest verzuimde om verdedigend goed af te sluiten. In combinatie met twee ongelukkige acties van keeper Martijn Schuring, met twee strafworpen tot gevolg, kwam de Reest met liefst 3-5 achter.
In de tweede periode kon de Reest aanvallend nog steeds geen vuist maken. De afspraken om de zoneverdediging uit te spelen werden niet uitgevoerd. Nunspeet bleef loeren op de counter. De bezoekers deden dit met succes want het leverde ze onder andere een manmeer en een strafworp op. Gelukkig voor de Reest stopte Martijn Schuring wel de derde strafworp van de middag. Maar het bleek niet genoeg want even later scoorde Nunspeet alsnog 3-6. In deze fase was er nog geen enkele aanleiding om aan te nemen dat de Reest de wedstrijd zou gaan kantelen. Voor de Reest speelde Richard Kamphuis een ijzersterkte wedstrijd en met name op basis van wilskracht nam Meppeler spelverdediger de ploeg op sleeptouw. Kamphuis scoorde vervolgens ook zelf de 4-6 waardoor de Reest halverwege de wedstrijd het verschil beperkt wist te houden.
In aanloop naar de derde periode poogde coach Michel van den Hoofdakkerzijn ploeg scherper te krijgen en gaf hij aan dat ondanks het vroege tijdstip van de wedstrijd het niet de bedoeling was om te liggen slapen in het water. Deze woorden bleken niet veel waard want het was wederom Nunspeet wat als eerste scoorde en op 4-7 kwam en bovendien de wedstrijd leek te controleren. Maar één van de krachten van de Reest is dat de ploeg zich niet snel gek laat maken en in moeilijke fases iets extra kan geven. Een van de dragende spelers hierbij is Job Voogt en vrijwel direct na het doelpunt van Nunspeet scoorde Voogt vanaf de midvoor de 5-7. Nunspeet merkte dat de wedstrijd nog niet gespeeld was en gooide er fysiek een schepje bovenop om de bovenliggende partij te blijven. Zoals later bleek was dit een cruciale fout van de bezoekers. Het kostte veel kracht en bovendien tolereerden beide leidsmannen het fysieke spel niet. De Reest rook bloed en bleek conditioneel sterker. Waar de ploeg in de eerste periode veels te overhaast speelde, werd nu juist de rust en het overzicht bewaard. Richard Kamphuis scoorde de aansluitingstreffer. De tegenaanval van Nunspeet werd door de goed verdedigende Maarten Flederus om zeep geholpen en de Reest counterde weg. Bart Crouse kreeg in de kop van de aanval alle ruimte. Het jonge talent hield goed het overzicht en scoorde zeer verdienstelijk de 7-7.
De vierde periode zou de beslissing gaan brengen voor de puntenverdeling. Voor de Reest was een punt voldoende en Nunspeet moest winnen. Onder andere Roelof Driesen en Wouter de Vries werkten hard om Nunspeet verder bij het doel van de Reest te houden. Maar de Reest moest dit duur bekopen want het kreeg liefst drie manminders op rij te verduren. Echter, de Reest werkte hard in deze situaties en gaf Nunspeet veel druk. Rick de Jong speelde een belangrijke rol met goede onderscheppingen en keeper Martijn Schuring ranselde het ene na het andere schot van Nunspeet uit zijn doel. Nunspeet raakte er moedeloos van en tot overmaat van ramp voor de bezoekers brak Joshua de Vries de ban door de 8-7 te scoren. Job Voogt stelde vervolgens persoonlijk met twee doelpunten de overwinning voor de Reest veilig.
Doelpunten de Reest; Job Voogt en Richard Kamphuis 3x, Joshua de Vries 2x, Bart Crouse, Walter van Dongen 1x,
Door de overwinning heeft de Reest zich definitief vrijgespeeld van de degradatiezone. De Meppelers kunnen onbezorgd de laatste vijf wedstrijden spelen met als doel zo hoog mogelijk te eindigen in plaats van naar onderen te kijken. Na afloop waren coaches Michel en Rutger van den Hoofdakker uiterst tevreden over met name de tweede helft van de wedstrijd. “Toen kwam zowel qua spel en inzet tot uiting waar we de afgelopen weken op getraind hebben”, daar ben ik trots op, besloot Michel van den Hoofdakker. Het moment voor het trainersduo om aan te kondigen aan het einde van het seizoen te stoppen na 4,5 jaar de leiding te hebben gehad over de herenselectie van de Reest.
