Met een weekend rust achter de rug, ontvingen de waterpoloers uit Meppel afgelopen zaterdag VKC ’03 uit Tubbergen. Het geflatteerde verlies van eerder dit seizoen uit in Tubbergen, ijlde nog na onder de Meppelers. Destijds was met name het manmeer spel niet om aan te gluren. De Reest was vastberaden om in het eigen zwembad Hesselingen uit een ander vaatje te tappen. In verband met blessures, maakte De Reest dankbaar gebruik van de diensten van heren 2 spelers Bram Van der Zwan en Sem Luten.
De eerste wapenfeiten van de wedstrijd, waren uitsluitingen aan beide zijden. Zowel De Reest als VKC ’03 bleken niet in staat de overtalsituaties te verzilveren. Na 3 minuten spel was het de uitblinkende De Vries die voor de 1-0 aantekende. Het tweede doelpunt van De Reest kwam ook op zijn naam, nadat VKC ’03 de gelijkmaker scoorde uit een manmeer. Na de 2-1 van De Vries volgden wederom de nodige uitsluitingen en verdiende De Reest een strafworp. Meijer schoot dit buitenkansje onberispelijk tegen de touwen, 3-1. Ondanks het overwicht van De Reest, bleek VKC ’03 in staat in het slot van de eerste periode de aansluitingstreffer te maken, 3-2.
In de tweede periode werden de spijkerharde duels voortgezet. Dit resulteerde al snel in de tweede uitsluiting voor midachter Van der Zwan. Van der Zwan had niet in de gaten dat hij de uitgesloten man was, ging het opvolgende duel aan en werd bestraft met een strafworp en dus zijn derde persoonlijke fout. Een aderlating voor de toch al krappe meppeler selectie. VKC ’03 benutte het cadeautje en name even later zelfs brutaal het initiatief in de wedstrijd door de 3-4 te maken. De Reest was duidelijk even overrompeld, maar de met krachten smijtende aanvallers Hoeve, Meijer en Kamphuis, rechtten de rug. Eerst was het Meijer die de 4-4 maakte uit een manmeer. In het slot van de tweede periode scoorde Kamphuis de 5-4 na een schitterende pass van Hoeve.
Het spelbeeld van de derder periode was vergelijkbaar met de tweede. VKC ’03 moest veelvuldig aan de noodrem trekken om het aanvalsspel van de Meppelers af te stoppen. De Vries scoorde uit een manmeer zijn derde van de avond en de zesde van De Reest, 6-4. De twee doelpunten voorsprong was meer dan verdiend, want De Reest liet in ieder duel zien de baas te zijn in eigen bad. Het was door toedoen van de Meppelers zelf dat de voorsprong niet groter was, want menig opgelegde kans werd verprutst. Het fysieke spel eiste langzaam zijn tol en VKC’03 kon tot driemaal toe scoren. Zo keek De Reest ineens tegen een 6-7 achterstand aan. De uitblinkende De Vries had zijn vizier echter wel op scherp staan en noteerde in het slot van de derde periode de gelijkmaker, 7-7.
In de vierde periode moest het dan gebeuren. De Reest had gedurende de hele avond het betere van het spel gehad en trad de laatste en beslissende periode met vertrouwen tegemoet. Toch was het VKC ’03 dat scoorde, uit een manmeersituatie. Meijer trok in de opvolgende aanval de stand weer gelijk, naar 8-8, waarna VKC ’03 wederom tot twee maal toe mocht scoren. De Reest gaf zich nog niet gewonnen. Meijer ging tot het gaatje om zowel de 9-10, als de 10-10 te maken. Met nog twee minuten te spelen was het alles of niets voor De Reest. De uitgeputte ploeg zettealles op alles om weer op voorsprong te komen, maar VKC ’03 trok uiteindelijk toch aan het kortste eind. Via twee vlijmscherpe contra’s werd het 10-12. De Reest probeerde nog wat uit te richten, en met nog een manmeer te spelen was een gelijkspel wellicht het hoogst haalbare. Echter, ook dit buitenkansje werd gemist. In de tegenaanval scoorde VKC ’03 de 10-13. Het verzet van De Reest was definitief gebroken.
Na afloop van de wedstrijd sprak Senz lovende woorden tot zijn selectie. “In kwalitatieve zin waren we vanavond absoluut de meerdere. Het is jammer dat we dat in het eerste deel van de wedstrijd niet om konden zetten in een grotere voorsprong. Dat zij dan uiteindelijk langszij komen, heeft een kwantitatieve oorzaak. Mijn selectie is nog niet breed genoeg om in dit fysieke geweld een hele wedstrijd mee te gaan.”
