Met twee gedachten gingen de waterpoloheren van de Reest afgelopen zaterdag op bezoek bij Dragor in Drachten. In de thuiswedstrijd eerder dit seizoen boekte de Reest op Dragor een klinkende overwinning en met deze wetenschap was Dragor een te kloppen tegenstander. Aan de andere kant zit de Reest de laatste weken in een neerwaartse spiraal. Door diverse blessures en omstandigheden is de selectie uitgedund tot een basis van 8 spelers. Hoewel het spel over het algemeen goed is trok de Reest iedere keer aan het kortste eind. Tegen Dragor toonde de Reest ook twee gezichten na een voorsprong van liefst 1-5 in de eerste periode leek een overwinning niets meer in de weg te staan. Echter, de 2e periode werd met liefst 6-0 verloren en door deze mentale tik verloor de Reest uiteindelijk met 11-8. In het optreden bij de Reest baarde het jonge talent Sem Luten opzien door in zijn debuut prima met de herenselectie mee te spelen.
Vanwege een zeer smalle basis aan de zijde van de Reest en het conditionele spel van Dragor vormde voor de Reest aanleiding om lang opgezette aanvallen te spelen met midvoor Richard Kamphuis als eindstation. Deze opdracht van coach Andre Senz werd feilloos uitgevoerd. Het positiespel was goed en de passing op de midvoor was goed verzorgd. Het was dan ook Richard Kamphuis die meerdere malen in stelling werd gebracht en liefst 3 doelpunten op rij wist te scoren. Dragor begon daarop meer risico te nemen in de aanval door op de contra te spelen en van afstand te schieten. Echter, de verdediging van de Reest lag goed waardoor Dragor tot tweemaal toe door een contra van Martijn Meijer werd verrast. Met slechts 1 tegentreffer van Dragor stond de Reest na de 1e periode met liefst 1-5 voor.
Aanvankelijk leek het spelbeeld in de 2e periode gecontinueerd te worden. De Reest kreeg van Dragor voldoende ruimte om de aanvallen op te zetten. Echter, waar er in de eerste periode met een sterke focus en volgens het afgesproken spelsysteem werd gespeeld, was dit in de 2e periode volledig verdwenen. Onnodige schoten uit de 2e lijn en zeer onzorgvuldige eindpassing op de midvoor geven de verklaring voor het feit dat de Reest niet meer tot scoren kwam. Dragor veranderde het aanvallende spel door de zoneverdediging van de Reest te ontregelen met zwemacties. Hetgeen bij Dragor wel resultaat. Tot tweemaal scoorde Dragor uit een zwemactie. Vervolgens raakte de Reest verdedigend ook het spoor bijster. Door onduidelijke opdrachten en communicatie over het te spelen systeem in de verdediging werd de Reest de grootste tegenstander van zichzelf. Dragor maakte dankbaar gebruik van deze puinhoop bij de Reest en boog de 1-5 achterstand geheel om naar een 7-5 voorsprong.
In de 3e periode herpakte de Reest zich en werd er collectief overgeschakeld naar een pressing. Dragor had hier zichtbaar moeite mee en de Reest vocht zich langzaam terug in de wedstrijd. Martijn Meijer tekende voor de aansluitingstreffer waardoor de krachtsverschillen nagenoeg in verhouding waren. Hoewel het verdedigend goed zat bij de Reest kon de ploeg aanvallend geen vuist maken. Nagenoeg iedere aanvol eindigde met een slordige eindpass richting de midvoor welke keer op keer werd onderschept. Dragor scoorde vervolgens uiteindelijk tegen waardoor de Reest niet op gelijke hoogte wist te komen. Gelukkig voor de Reest wist Roelof Driesen met een prachtig afstandsschot de ploeg in het spoor van de Friezen te houden.
Met een stand van 8-7 werd de laatste periode gestart. Het was direct duidelijk dat het eerste doelpunt cruciaal zou worden. Het voordeel was gegund aan Dragor en de thuisploeg kwam op 9-7 door een uitgespeelde manmeersituatie. De Reest probeerde nog wel aan te zetten maar met 2 doelpunten achterstand en een te smalle selectie was het verzet gebroken. Dragor scoorde nog tweemaal en het laatste wapenfeit kwam op naam van Wouter de Vries. Einduitslag 11-8.
De machteloosheid straalde na afloop van de spelers van de Reest af. Hoe kon een voorsprong van 1-5 binnen luttele minuten weggeven worden? In potentie zit er veel meer in de ploeg, maar door een aantal onzorgvuldigheden, waarvan hoofdzakelijk de eindpassing in de aanval en de communicatie in de verdediging, staat de Reest wederom met lege handen.
