Het affiche Proteus – De Reest is een bekende in de derde bondsklasse. Als de waterpoloërs uit Meppel in Twello spelen is er altijd wel sprake van een klein drama in deze klassieker. Zo gebeurde dit ook afgelopen zaterdag. Niet dat de Reest onverdienstelijk speelde. Maar veel onnodige fouten op cruciale momenten werden ook ditmaal keihard afgestraft door het geraffineerde Proteus. Via de periodestanden van 4-1, 1-1, 2-3 en 3-3 werd het 10-8 en was er na afloop heel wat materie om over te praten.
De aanvang van de wedstrijd in Twello was er één met een bijzonder hoofdstuk. De bodem in het slechts 5 banen smalle bad blijkt niet verder meer te willen zakken dan circa 1,65 meter. Tel daarbij de zwakke verlichting en de hoge watertemperatuur. Een setting die feitelijk waterpolo op bondsniveau onwaardig is. Desalniettemin voor twee ploegen een gelijke situatie en geen reden voor excuses.
Maar de start voor de Reest was wel dramatisch. De meppeler ploeg kreeg in de eerste periode liefst 4 manmindersituaties tegen en kwam met 4-0 achter te staan. Voornaamste oorzaak was dat Proteus de verdediging ver liet terug zakken en de Reest niet de rust en het overzicht kon bewaren in deze situaties. Onnodige afstandsschoten en slechte passes waren de opmaat voor de counter van Twello. Iets dat al jaren een bekend gegeven is. Gelukkig wist Richard Kamphuis nog een mannmeer af te ronden waardoor de eerste periode met een 4-1 overbrugbare achterstand werd afgesloten.
Door het ondiepe water werd er per periode van speelhelft gewisseld. De Reest had de organisatie in de tweede periode weer hersteld en er ontstond een meer gelijkwaardige wedstrijd. De Reest zorgde er in ieder geval voor dat de aanval breder werd opgezet en er was meer rust in het spel. Hierdoor was er ook geen contra aanval meer voor Proteus. Met scores op 4-2 en 5-3 door Richard Kamphuis en op 5-4 door Arjan Hoeve was de Reest weer volledig aangesloten. Het spel bleef hierna redelijk in evenwicht tot en met 6-5. Waar Proteus vervolgens wel de 7-5 wist te maken, verzilverde de Reest in het slot van derde periode een manmeer niet om zo de aansluiting te behouden.
De fase in het begin van de vierde periode was cruciaal. De Reest onderschepte een aanval van Proteus en kwam vervolgens met een manmeer door. Typerend voor de gehele wedstrijd verloor de Reest op dat moment de bal door te gehaast te spelen. Er was te weinig overzicht in het totale spel en met een onzuivere passing waren de gevolgen bikkelhard. Proteus had door de break van de Reest nog een extra aanvaller liggen en kon zodoende lachend de 8-5 maken. Een verschil van 3 punten terwijl de Reest op 7-6 had moeten komen. De 9-5 was een kopie en zo was halverwege de laatste periode de wedstrijd gespeeld. Richard Kamphuis miste ook nog een strafworp waardoor een kans op punten naar het land der fabelen was verdwenen. Door doelpunten van Stefan Goedknegt en tweemaal Martijn Meijer werd de einduitslag bepaald op 10-8.
Was het dan allemaal kommer en kwel voor de Reest? Zeker niet. Qua spel waren de ploegen redelijk gelijkwaardig aan elkaar en liet de Reest ook duidelijk zien prima mee te kunnen draaien dit jaar. Alleen de Reest durfde te weinig gebruik te maken van de ruimte die Proteus gaf. In combinatie met de vele slechte passes bracht dat Proteus in de comfortabele positie waarin het in het eigen bad zo graag zit. Doelpunten de Reest: Richard Kamphuis (3x), Martijn Meijer (2x), Stefan Goedknegt, Job Voogt en Arjan Hoeven (1x).
